Wiedzą, że tylko ta osoba może im dać to, czego nie dostaną od nikogo innego na świecie.Chociaż sami nie wiedzą co to jest... Są spokojni, bo nie pozwolą sobie upaść. I chociaż mogą się na siebie strasznie gniewać, płakać, krzyczeć, odchodzić bez słowa... to potem zawsze uśmiechną się w duchu i cieszą, że ta osoba jest z nimi i że jest wspaniała (!). Bo znają swoje serca nawzajem...
I tak właściwie, pamiętają tylko piękne chwile spędzone razem i kroczą dalej przez życie... do wspólnego życia :)
To chyba jest prawdziwa miłość... :)